De indeling van de woning wordt gekenmerkt door een aaneenschakeling van afzonderlijke ruimtes en kamers die met elkaar verbonden zijn door circulatieruimte.

Omwille van deze schakeling ontstaan ruimtes die weinig bruikbaar zijn (bijkeuken) of zones die louter als transitruimte zonder enige meerwaarde functioneren (passage achter keuken). Het gesloten grondplan mist ruimtelijkheid.

​

Toch heeft de woning veel potentieel. Door de relatief eenvoudige structuur zijn er mogelijkheden om, mits enkele gerichte ingrepen, tot een ruimtelijk en open plan te komen. De gelijkvloerse verdieping heeft een centrale dragende as, die de houten dakspanten ondersteunt. De overige scheidingsmuren zijn niet dragend.

​

Mits een aantal gerichte ingrepen kunnen we tot een open plan komen waarbij circulatie bijdraagt tot meer ruimtelijkheid. Gezien de impact van het slopen van het vloerpakket, zijn deze bijkomende ingrepen in de indeling van de woning zowel bouwtechnisch als economisch te verantwoorden.

Het vrijmaken van het centrale technische volume resulteert in een open plan. De centrale “box” die zo ontstaat stuurt de ruimtelijke organisatie van het volledige gelijkvloers. De inkomzone wordt op een discrete manier afgezonderd van de leefruimtes zonder dat een gesloten gevoel ontstaat.

De centrale “box” bevat alle praktische ruimtes zoals toilet, vestiaire en bergruimte. De keuken wordt mee geïntegreerd in deze box waardoor de ruimte optimaler benut wordt. 

​

De bestaande badkamer tenslotte wordt gerenoveerd. De aangrenzende ruimte kan op termijn als slaapkamer ingericht worden zodat de volledige kernwoning zich dan op het gelijkvloers bevindt.