​De bestaande toestand bestaat uit een woonhuis met een bijgebouw die met elkaar verbonden zijn door een tuinmuur. Hierdoor ontstaat er een binnenkoer die door zijn ingesloten karakter en goede oriëntatie een kwaliteitsvolle buitenruimte is. Het perceel is zeer diep met een grote tuin achter het bijgebouw. De tuin is echter niet zichtbaar vanuit de woning omwille van de dwarse aanwezigheid van het schuurtje. De wens van de bouwheer om meer contact te hebben met de tuin was één van de uitgangspunten bij het nadenken over een nieuwe indeling van de woning. Het bijgebouw bevindt zich nog in vrij goede staat. Vanuit een duurzame reflex tot behoud werd beslist om het bijgebouw niet te slopen maar te integreren in het nieuwe woonconcept. Het herdenken van de relaties tussen de verschillende ruimtes (huis - koer - terras - tuin) wordt gevoed door deze beslissing. De aanwezigheid van het bijgebouw zorgt voor een opeenvolging van verschillende ruimtes. Dit idee vormt de basis voor het ontwerp waarin een schakeling van verschillende functies gekoppeld wordt aan een open perspectief tot in de tuin. Het openwerken van de voor- en achtergevel van het bijgebouw zorgt voor een directe link met de tuin. De binnenkoer wordt deels bebouwd met een schakelvolume dat het woonhuis en het bijgebouw met elkaar verbindt. Hierdoor ontstaat er extra leefruimte die onmiddellijk gekoppeld is aan de binnenkoer en de tuin.